Hakhout 0000.0011

 

Literatuur

 

- Wildschut, J.T. & H.J. Brijker & E. van den Dool, Oude boskernen van de Utrechtse Heuvelrug. Utrecht (Provincie Utrecht, sector RER), 2004. [28 blz. ISBN -]. Hierin: passim, vooral blz. 11-12 ("Hakhout en spaartelgen"), 35 ("Hakhout: Vorm van bosbeheer waarbij de centrale stamvorming van bomen voorkomen wordt door al vroeg de stam af te zetten en vervolgens periodiek de bijgroei van takken te kappen tot op de stobbe of stoof. Hierdoor ontstaan op de stobben diverse dunne stammen welke periodiek (elke drie tot vijftien jaar - meestal zeven jaar) geoogst worden. Dit hout wordt meestal gebruikt voor brandhout en de bast voor de bereiding van looizuren. Bij het achterwege blijven van het hakhoutbeheer groeien de stobben uit tot vaak grillige, meerstammige bomen" - dit is de relevante tekst volledig)

- Prins, Lammert & Martin Woestenburg, "Nederland groen. Cultureel erfgoed en duurzame energie". In: Tijdschrift van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, 2013 [jrg 5] - nr 2, blz. 4-7. Hierin "Hakhout": blz. 7 ("Hakhout valt goed in te zetten voor de productie van groene energie").